"El Inquilino Comunista"

O pasado 4 de Agosto, o dono da casa na que estabamos a vivir en Bath (nunha zona moi céntrica e moi "posh") decidiu vende-la súa propiedade por mor de problemas económicos. O dono, que se chama Nélson, é un persoeiro peculiar de orixen peruana que fala un spanglish moi divertido. Nesa casa, en "Rivers street", desfrutabamos dunha conexión a internet bastante boa.

De Rivers Street voltamos para a zona de "Weston Village", que está mais perto do traballo e donde xa viviramos nunha primeira etapa. Mais o cambio resultou ter algunhas consecuencias negativas. Unha delas foi que por culpa de BT (Bastards) e dunha parella de Filipinos, a miña liña teléfonica non admitía conexión ADSL, a pesares de centos de intentos, chamadas a Mumbay e outras tantas queixas por escrito. MaLia todo, o cambio tamén tivo cousas boas como.....Bueno, algunha tivo!...
De ahí a explicación de que estivera desconectado do mundo cibernético durante todo ese tempo.

Fartos da situación, un bendito día do pasado mes de febreiro, e axudados polo feito de dispoñer de coche, decidimos voltar á zona de Rivers Street, atopando unha acolledora vivenda non moi lonxe de onde xa estiveramos o ano anterior. E HOXE, día 18 de Abril, queridos compañeiros e compañeiras, volvo recupera-la miña dignidade coma usuario, volvo ter identidade propia: ¡Volvo ter a miña propia conexión a internet! logo de 8 meses, 14 días, 7 horas e 9 minutos. ¡CABROIS!

A tódalas empresas proveedoras de servicios de telefonía e internet (non se salva ningunha); SODES UNS PUTOS MANGANTES.

E preguntarédesvos, mais... ¿como é que estiveche conectado dende fai meses?. Pois estiven conectado gracias á xenorosidade de benditos "inquilinos comunistas", xa que sacando ó fresco a tarxeta wifi pola fiestra, recibes a sinal dos xenerosos e bondadosos inquilinos que cohabitan a túa rúa. Así que dende aquí, e ainda que eles non o saiban, quero mandarlle un agarimoso agradecemento a "TRAMSHED", "NETGEAR", "GUINEA" e "SCOTT", por abrirse de portos e permitirme cefellarlles e facer uso das súas conexións a internet, e dende hoxe, eu mesmo poño a disposición de todo aquel interesado a miña propia conexión.

E para festexalo, coma non podía ser de outro xeito, un pouco de música:

"El inquilino Comunista"

E ainda por riba seguimos vivos. ¿Que mais se pode pedir?. Unha aperta para todos os que vos pasades por aquí e unha especial a aqueles que chegastes ata esta derradeira frase: "Harpo, benvido a casa."