Viaxe en camello

Debido e gracias á visita por estas terras Victorianas da madriña da miña máxima responsabilidade, deixo terras británicas por uns días para pasar unha semán rodeado dos meus, é dicir de todos vós, pola Galaecia imperial.
En apenas 5 horas voo dende Heathrow á Coruña co macuto cheo de trebellos e de sensacións contradictorias, sendo isto segundo o que mais me pesa no lombo.

Regresarei de novo e con enerxías renovadas para rodearme de fillos da gran Bretaña o vindeiro día 12, polo que ata entón, é mais que probable unha desconexión activa do blogomillo, ainda que, de seguro, estarei pendente de tódolos vosos movementos.

Pero antes de partir, quixera compartir con vós unha nova curiosa que veño de ler na páxina Web da cadena SER e que me fixo replantexarme a idea de converterme nun camello, que dado o continuo traxín darriba para abaixo, era un dos plans de futuro que tiña proxectado, ainda que vexo que posto na balanza o factor Beneficio-Risco-, mellor vou rexeitar e desistir de tal idea e deixar o estraperlo para outra vida.

O mellor sería, sen dúbida alguna, que a despenalización fose unha realidade, pero polo de agora teremos que seguir burlando a lei xa que a lei non fai mais que burlarse de nós.

E por certo, falando de paradigmas...Eva, boa viaxe a Holanda.

MALDITO SISTEMA.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Cadenaser 3-12-2007
NON É RENTABLE SER UN CAMELLO EN FRANCIA.

O Observatorio Nacional de Drogas deste país ven de publicar un estudio, no que se afirma que un traficante de cannabis a pé de rúa apenas gaña cartos: entre 4.500 e 10.000 euros ó ano, é decir apenas o salario mínimo interprofesional que se sitúa no país veciño en 1.200 euros mensuais. Algúns incluso, non chegan nin a "mileuristas", e iso que do que perciben polos trapicheos non se ten en conta os coste de producción e as tasas xudiciais no caso de condea. unha ruina, vamos.

O negocio, segundo o estudio, está a partires da venta de 10 kilos ou mais. Neste sentido, os "semi-maioristas" ingresan ata medio millón de euros anuais; O salario equiparable ó de director dunha pequena empresa.
E non será por falta de mercado, que o hai: En Francia existen algo mais de un millón e medio de consumidores, a metade de eles de "canuto diario".

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Ata pronto compañeir@s.
Ahh, por certo, autocultivo, perdón...quería decir "case me olvido"...Pasade de trapicheos na rúa.
A seguir vivos e ata a volta.
SALUD!!

Zeitgeist.

Esta semán veño de ver un documental que a aqueles que esteñades dispostos a invertir casi 2 horas do voso precioso tempo, de seguro non vos vai deixar indiferentes.
É incluso un producto válido para compartir con toda a familia, sobre todo agora que se aproxima o Nadal e que, de seguro xa vístedes outros anos "sorrisos e bágoas" ou o célebre mensaxe de noiteboa da súa maxestade. (que digo eu..¿Por qué carallo non calará él, se dí sempre o mesmo?)
É unha mágoa que, ainda que sei que moit@s de vós xa o coñecedes, os medios e as canles "oficiais" apenas fixeron mención desta estrea, da que incluso se dí que se intentou frustrar o seu lanzamento gratuíto por parte "das forzas oscuras".
Se de min dependese, permitídeme esaxerar, sería de obrigada visualización en tódolos institutos e colexios, formando parte por exemplo da polémica asignatura de "educación para la ciudadanía", por moito que ós purpuritas e demais membros da curia romana lles escocese. (Estes últimos salen verdadeiramente malparados na primeira parte do documental, xa que se lles tumba o negocio ás claras).

Zeitgeist é orixinariamente unha expresión do idioma Alemán que significa "o espíritu (Geist) do tempo (Zeit)". Denota o clima intelectual e cultural dunha era.
Ademais Zeitgeist é o nome do 6º disco do grupo The Smashing Pumpkins, unha Galería de Arte en Oregón e o nome dunha banda Australiana de Rock Gótico.


- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -


Zeitgeist é un documental sen ánimo de lucro do 2007, producido por Peter Joseph con difusión gratuita por Internet. Grabado orixinalmente en inglés é posible atopalo con subtítulos en moitos idiomas, entre eles en español.
É un traballo á maneira de intrahistoria que tenta partir dunha análise racionalista e histórica da estratexia e cálculo político, de varias creencias relixiosas e de institucións políticas e económicas.
Dende a súa publicación na primavera deste ano, este video foi visto mais de 5 millóns de veces.

Iste é o trailer:





O documental está estructurado en tres partes, a primeira é unha exposición do cristianismo como una mitoloxía astrolóxica que é o terreo abonado para que as masas crean cegamente en mitos, a segunda expón o funcionamento da propaganda e adoctrinación mediática acadando que os propios cidadáns asintan ser mais controlados polos seus gobernos, e a terceira fala sobre a xeopolítica e economía global enfocándose no monopolio dos cartos (xunto á especulación financieira) e o gasto militar.

Sen mais dilación, se queredes ve-lo documental completo con subtítulos en español premede aquí.

Se o preferides ver por entregas por falta de tempo aquí tede-las partes, premede en cada unha:

Primeira Parte; A historia mais grande xamais contada.

Segunda Parte; Todo o planeta é un escenario.

Terceira Parte; Non fagas caso á xente detrás da cortina.


Se o vedes de seguro faravos pensar, e lembraravos que non nos podemos crer nada. NIN SEQUERA O PROPIO DOCUMENTAL.
Sorte que alomenos seguimos vivos.
Eu celebrareino esta fin de semán por terras galegas, con entroutros moitos MEU IRMAO, que onte cumpriu 28 anos. E isto garantizo que é certo.
PARABÉNS PEQUENO.

A Petite Mort

Hoxe diríxome a vós RAPAZAS, que ademais últimamente sodes maioría nos comentarios e nas visitas a iste voso recuncho, para compartir un video que vin fai uns días mergullándome neste fantástico océano da Rede de Redes.
Dito video, que seguro que moitos de vós xa vístedes, é unha magnífica creación utilizando tipografías cunha narración do mais suxerente que relata a "petite mort".



A Petite Mort, é un término francés utilizado para designa-lo momento no que unha muller alcanza o orgasmo, perde a conciencia prácticamente durante uns segundos e queda incluso en coma por uns instantes.

Ollade, e por favor Rapazas...OPINADE...
E a vós Rapaces....Un Saudo meus......NON SOMOS NADA..

Iste ó parecer, é o primeiro conto de Late Chocolate. O primeiro dunha colección de pequenas historias de mulleres e sexo, un reflexo do que pensan, sinten e desexan. Estaremos pendientes das sucesivas entregas desta marca, feita por e para mulleres que integra o lado corporal, emocional e intelectual da muller de hoxe.
E NON, por desgracia non recibo ningún tipo de beneficio nin remuneración por ista propaganda gratuita, pero "lo cortés no quita lo valiente".

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -


E por aquelo de ser un pouco mais xustos, se cabe, teño que decir que buscando información sobre A Petite Mort no deus Google, descubro que existe un blog con ise título escrito por Scarlett dende Madrid,tamén cun contido mais que suxerente, que non podo deixar pasar por alto e que vos convido a visitar coma non podía ser de outro xeito.

A Petite Mort é, ademais do anteriormente citado; unha galeria de arte sita en Ontario (Canadá) e unha banda de Música de Francia, ademais dun sitio web de moda e de artigos Góticos (Tenebrosos).
As Cousas De INTERNET, xa se sabe.

Desfrutade da Petite Mort compañeiras, e para cando resucitedes lembrade celebrar que seguides Vivas.

Outra de nenos. Namaste

Unha das novas que me quedou trabada no cartafol Lia a Dia dende fai varios meses lista para compartir con todas e todos vós, trasládanos desta volta á inmensa e colorida India.
Deste país de contrastes chegan de cando en vez datos, que interpretados a bote pronto deixan a calqueira pálido. Certo é que a perspectiva occidental tende a dramatizar e a xulgar sen coñecemento de causa tanto políticas coma actitudes ou incluso filosofías ou relixións alleas ó noso mundo "civilizado", e certo é tamén que resulta moi sinxelo lamentarse co bandullo cheo, pero cando de NENOS se trata, non hai Matices que vaian.
A inocencia perdida de xeito prematuro, perxudica crónicamente.

O goberno da India ven de recoñecer oficialmente no seu parlamento, a desaparición nos últimos 3 anos de perto de 13.000 nenos e nenas.
Moitos deles vense atrapados no negocio do tráfico de menores, que explota laboralmente a mais de 60 millóns de nenos, sendo a maioría secuestrados e logo prostituídos ou utilizados coma man de obra infantil.
Organizacións Non Gubernamentais coma "Save the Childhood Foundation" levan anos e anos tentando chamar a atención sobre esta e outras problemáticas.. Sin moito éxito visto o resultado.
Mais non lle quedou mais remedio o Ministro do Interior Shivraj Patil que facer pública esta cifra logo do informe do Rexistro Nacional de Delitos(NCRB).
Para atallar semexante problema social o ministro propón unha nova lei ou unha reforma no código Penal Indio.
O executivo Indio reacciona así á presión da oposición, quen reclama unha resposta política logo de achar o pasado inverno os cadáveres de 17 nenos que foran violados e asasinados en Noida, cidade próxima a Nova Delhi. Os servizos de seguridade Indios están investigando estes sucesos, así coma casos de "canibalismo" e de comercio ilegal de órganos.



------------------------------------------------------

A India é o segundo país mais poboado do mundo con 1.100 millóns de habitantes logo da China, ainda que moitos pensamos que dada a política de control de natalidade na china durante os últimos anos e o pésimo control dos censos de población do goberno Indio, este xa puido superar fai algún tempo á propia república popular.
Cunha natalidade de 15 millóns de nacementos ó ano e facendo o cálculo pola conta da vella, dá unha cifra aproximada de case 30 nenos por minuto. O único que pode chegar a pensar un, é que realmente queda moitísimo traballo por facer.
E mentras, o seu goberno dí que necesita unha nova lei ou unha nova reforma. Mi madriña, que medo. E presumen de ser a democracia mais poboada do mundo. Democracia que non se esquence ó mesmo tempo de querer ser unha potencia militar.
Fai unhos meses esta mesma democracia ven de mercar a Israel, coa mediación unha vez mais da C.I.A, armas por valor de 20.000 millóns de dólares.

Correxídeme se me equivoco pero ese gasto militar repartido entre os nacementos dun ano neste bendito país, daríanos 1.300 dólares por nacemento, que non chega ó cheque bebé do goberno ZP deste noso 1º mundo, pero sería unha boa axuda. ¿Non vos parece?

Hoxe non quero nin celebrar que sigo vivo.
Empezo a pensar que OUTRO MUNDO NON É POSIBLE.

E os nenos inocentes indefensos ante o veneno que os rodea.



NAMASTE.

¿Sabias Que...?

Recibo hoxe de miña prima Manuela un correo con "información privilexiada" que nun alarde de xenerosidade me vexo na obriga moral de compartir con todos vós. Será que non valgo para gardar un segredo, ou será que antes de que escomece a precampaña electoral das eleccións do ano que ven coa que nos enchouparán con promesas, panfletos e boas palabras temos que estar sobreaviso de como funciona a política.

Ou será tamén que miña prima Manuela úrxeme a difundilo xa que os medios de comunicación, non comunican tanto coma pensamos e resulta bastante complicado conseguir informarse DE VERDADE e con veracidade.

Algúns levan semanas tentando sacar rendemento eleitoral con todo o que está a acontecer coas obras da alta velocidade e cos problemas que están surxindo sobre todo por terras catalanas.
Dacordo....Falemos do A.V.E:
-----------------------------------------------

¿Sabías que o Ministerio de Fomento do Partido Popular creou e encargou a un organismo autónomo, pero dependente deste ministerio, a execución das obras do ave Madrid-Barcelona, e que ise organismo chámase G.I.F (Gestor de infraestructuras Ferroviarias)?

¿Sabías que a principal empresa a quen, o G.I.F, adxudicou realiza-las multimillonarias obras do ave Madrid-Lleida é unha U.T.E (Unión Temporal de Empresas) constituída por Cobra e por unha empresa Italiana do grupo de Berlusconi?

¿Sabías que isa operación tivo un comisionista que se embolsou 8000.000.000(SÍ, oitomil millóns das pesetiñas de antes, ou si prefires 48.000.000 dos euros actuais) por intermediar entre as empresas adxudicatarias e o G.I.F?
¿Sabías que o nome dise comisionista é Alejandro Agag?

¿Sabías que Agag casou coa filla de Aznar no real monasterio do Escorial en presencia entre outros de Berlusconi e Blair coma convidados de Honra, nunha ceremonia que pode ser calificada tamén de "Real" dado o seu protocolo e os gastos derivados ó estado?Pois xa o sabes, o braguetazo non o deu Él, deuno Jose Mari co A.V.E a Guadalaxara.

¿Sabías que o A.V.E en Guadalaxara, non para na propia cidade?. A parada do A.V.E en guadalaxara está no término municipal de Yebes. Este lugar está a 10 minutos en coche da própia capital por unha vella e tortuosa estrada de carril único.
Sabendo que o tren normal de Guadalaxara a Madrid tarda 37 minutos e que o A.V.E "tan só" tarda 27 minutos e o billete é moito mais caro, parece claro que poucos en Guadalaxara irán a Yebes a colle-lo A.V.E.
Entón, ¿Que sentido ten face-la parada do A.V.E en Yebes?
Descubrámolo. "Que siga la fiesta..."

O negocio arrinca en 1998, cando o P.P decidiu colocar a única estación do A.V.E Madrid-Lleida, ó seu paso por Guadalaxara, na cativa localidade de Yebes. A decisión favorecía a Fernando Ramírez de Haro, esposo de Esperanza Aguirre (Presidenta da Comunidade de Madrid) e á súa familía que poseen nese municipio e arredores miles de hectáreas.
Ramírez de Haro e os seus irmaos teñen 1610 Hectáreas repartidas en cinco "leiras"
que foron mercadas á súa propia nai a cambio dunha renda vitalicia anual escasamente superior ó millón de pesetas.
O prezo dese solo rústico, que ainda non foi recalificado, sería hoxe de 1000 millóns de pesetas.
Pero a mais beneficiada desas revalorizacións é a tía do marido de Esperancita Aguirre, Teresa Micaela Valdés.
Os andéns disa estación do A.V.E foron parar as súas leiras.
Despois das pertinentes expropiacións de Fomento, ela decidiu construir unha urbanización, Valdeluz, de mais de 9000 vivendas.
Os terreos disa futura urbe en Yebes, mais coñecida xa como "Avelandia" foron recalificados en 2001 nun plan de ordenación urbana. Este solo urbanizable é propiedade de "ARVEJAL S.L" cuios donos son Teresa Micaela Valdés e os seus fillos, primos de Esperancita Aguirre.

Micaela otórgalle a esas terras un valor de mais de 8.000 millóns de pesetas. O arquitecto municipal de Yebes é Jaime de Grandes, irmao de Luís de Grandes, diputado do P.P, e de Lorenzo de Grandes, xefe de prensa da asamblea de Madrid pola presidenta da cámara, Concepción Aguirre.

Vaia...Que casualidade. Todo queda en casa.
Que vergoña.
Raro parece tamén que o P.S.O.E non faga un uso mais partidista de este e de outros escándalos.
Se cadra é mellor te-la boquiña pechada non vai ser que saian á luz tamén historias escabrosas do A.V.E a Sevilla, por exemplo. E que xa se sabe, hoxe por ti, e mañán por min.
Sodes todos fillos da mesma cadela.

E de aquí a pouco vannos lembrar casí apuntándonos co dedo acusador que é de obrigado cumprimento acudir ás urnas e exercer o noso dereito a voto para ser verdadeiros cidadáns.
Sí, sí.......Para que non se vos foda o negocio.
Ide votar....Ide....

Paréceme a min que ese Domingo EU adicareime a celebrar que sigo vivo. Si é que chego claro.

SALUD

MENTIRA

Soy la mentira
destilando sangre por los ojos
muriendo en cada luna
atrapado en el silencio.

Soy dolor
carne de preso
arrancada por los perros
que comen de tus pies.

Soy sólo la mentira
que nunca pudiste ver.

J.C.B.C



Que o sistema nos toma por tontos a todos, sabémolo moitos. Negalo ou cuestionalo non fai mais que engordar unha gran farsa global que está, entre outras moitas lindezas, acabando co planeta que habitamos ó mais puro estilo de plaga bíblica.
Outra cousa moi distinta é que mexen por riba de un, e teñas que alza-la cachola, sorrir, dar as gracias e despois decir que adoras os días de choiva.
Nin sequera poño en dúbida que aqueles que así o desexen se deixen levar pola corrente e non aspiren a ser mais que corchos con mentes esponxiformes que prefiren non plantexarse nin cuestionarse nada, a cambio, eso sí, de vivir felices e tranquilos deixándose levar. Como decía Walter no Gran Lewoski, "Al menos es una doctrina", e a felicidade é o obxectivo último a fin de contas, e tampouco os demais facemos nada ou pouco por cambiar algo, certo É...E ainda por riba tendemos a amargarnos.

I e que o final "o sistema" vai ter razón e tanto os uns coma os outros somos tontos, ou como diríamos en Galego que sempre sona mais "musical"; SOMOS TODOS PARVOS.

Mais o que non se pode facer, eso sí que NON, é negar o evidente:
TODO É MENTIRA.



Ninguén debería dar consellos. Pero eu voume atrever:
DECIDE POR TI MESM@.

E se ademais segues viv@, non esquezas celebralo.
¿Que mais se pode pedir?
SALUD

+ Información s'il vous plaît

Xa parece que pasou a tormenta de orixen africana que nos azotou días atrás e que trouxo Altas presións á vella Europa polo conflicto surxido co país "amigo" do Chad logo de reter a unha presa de Franceses e á tripulación dun avión español, todos eles mesturados nun oscuro caso de Tráfico de menores amparados baixo as siglas dunha O.N.G con nome tenebroso; El Arca de Zoé.

Tíñano todo amañado. Aló estaban eles de salvadores da África profunda coa super Arca. Vendas falsas, feridas de mercromina, transfusións de juja, soborno ó policía de turno, billete de baixo coste e para Francia. 3000 euros OIGA. Compre señora...Bueno, negrito y barato.
Negocio redondo.

Mais non foi tan sinxelo. Algo fallou:

Iste era o ANTES:


E iste foi o DESPOIS:




Pero todos tranquilos. Aquí non pasa NADA. Para eso eleximos ós nosos presidentes.
O señor Zapatero congratúlase da liberación dos seus compatriotas gracias ós seus contactos co señor Sarkozy, que colleu o seu avión e se presentou no lonxano Chad para liberar ós menos culpables.

E os que quedan, que non se preocupen, que o Goberno de Francia xa se encargará de ameazar ós dirixentes corruptos do Chad coa retirada de empresas, negocios, subvencións, apoio político, militar etc.
Vaia....O que no primeiro mundo chamamos "Diplomacia".



E os verdadeiros protagonistas desta historia, os mais de 103 nenos indefensos, xa non abren titulares de telexornais. De eles xa non se lembra nin Cristo, nunca mellor dito, porque ademais a maioría son Musulmáns. A ninguén se lle ocurre xa pensar que carallo pasaría con eles.
Lin días atrás que o Goberno de España íballes montar un colexio. Que ben!. Que boa xente somos. Os nosos paisanos de volta en casa e a conciencia purificada. Si señor. Problema solucionado.

E ademais seguimos vivos.
Que sorte...

SEXO II.¡¡Que Heavy!!

Saudos Xente. ¿Como estades?
Por estes lares tan Liados coma sempre, pero esta vez con boas novas.
Logo de recibir autorización por parte do departamento de economía e finanzas famiLIAr para facer uso dunha partida especial de fondos reservados para a adquisición dun novo portatil, teño o pracer de anunciar que xa conto cun novo equipo que me permitirá seguir no maravilloso mundo cibernético do Blogomillo.

Tiña pensado adquirir un equipiño moi feito de DELL, pero unha vez comprobado que o envio de dito ordenador podería retrasarse ata 3 semanas optei pola compra de un equipo mais discreto e de inferiores características pero da sempre mais fiable casa Compaq, na que Josiño e Eu temos depositada tanta fé, tendo en conta o resultado do anterior Compaq. Non sei se acertaría, pero alomenos conto co sevicio dende XA.
------------------------------------

E para celebralo, e visto o éxito de participación da entrada anterior na que o sexo foi o protagonista, e visto tamén que o Lume parece que volve a ser protagonista nos telexornais, hoxe vou sacar da recámara un video que puiden salvar do disco duro do Airis e que quería compartir con vós dende fai xa un tempo, no que o xa vello ritual do amor e o protagonista supremo.
A pesares de estar extraído dun noticiario para tódolos publicos, a crudeza das imaxes obrígame a recomendar a súa visualización só por maiores de idade, ou no seu defecto por menores experimentados no tamén maravilloso mundo do pornomillo.

As imaxes falan por si mesmas, polo que non hai que preocuparse por non entender ó periodista. Mirade "que bien se lo montan" os 'Cumshots' nos seus concertos e nos seus bolos de verán. Neste en concreto decidiron "colaborar" coa Natureza xunto á asociación 'Fuck for the forest'. En mitade do seu concerto, apareceron a parella Tommy Hol Ellingsen de 28 años, e Leona Johansson de 21, ambos membros da fundación, e ó berro ¿Ata onde queredes chegar para salvar a natureza? despelotáronse e puxéronse a foder. Para os mais morbosos; do relatado, fotograma a fotograma AQUÍ



Teremos que pensar en colle-lo coche para o ano que ven e pasarnos por algún destes eventos.
Eso sempre tendo en conta que chegamos vivos aló.
QUE ASÍ SEXA.

SALUD "Camaradas"

Sexo

A palabra SEXO, segundo os informes presentados polos mais importantes buscadores da rede, é a raiña de tódalas buscas no internete. Hoxe intentarei logo darlle un pouco de pulo ó meu recuncho falando do tema en cuestión. Falemos pois de SEXO.

------------------------------
SAUDOS xentalla.
Xa estamos de volta por terras británicas logo de conducir o superClio de regreso a Galicia coma vos contaba na entrada anterior, ateigado de enseres e trebellos varios.
Xa queda pois menos para o noso "maternity break" por terras Galegas dende o vindeiro 1 de Xaneiro, día de San Manuel no calendario Gregoriano.
Un dos enseres que xa está de volta na Coruña é o meu ordenador de escritorio, de ahí o meu retraso editorial no recuncho Lia a Día, xa que agora só conto co portatil Airis (aparato non recomendado nin ó mais ruín dos meus inimigos) que non funciona correctamente, xa que se apaga el soíño cando lle sale do disco duro e non volve acender ata que se lle pon nos cables. De ahí a pouca participación activa no blogomillo.

Mais a estancia por terras Galegas, serviu para algo mais que para gañar case 3 Kgs de peso no tempo record de 6 días (E non me refiro o bebé). Serviu tamén para facer unha visita médica á Doutora Roival, na Clínica Herculina de Sta. Teresa, onde como parte normal do proceso de control fixemos unha rutinaria ecografía na que vimos de maneira clara O SEXO do bebé que está de camiño.
Estou polo tanto en condicións de compartir con todos vós de maneira case certeira que se todo vai ben imos ter un MENIÑO.

De verdade que non minto se vos digo que non me importaría en absoluto que fose outra nena, pero os que falastes conmigo en persoa do tema sabedes que vos dixen dende o primeiro momento que tiña a certeza persoal (intuición masculina, que tamén a temos) que nesta ocasión iba ser un NENO.
E acertei.

Hoxe teño polo tanto algo mais que festexar que aquelo que digo sempre de que SEGUIMOS VIVOS.
Hoxe celebramos ademais, que se todo vai ben imos ser pais (que locura, ainda non me afixen á primeira e xa falo do segundo...) dunha parexiña de fedellos.
Recurrindo o tópico, sexa o que sexa....que veña SAN.
Amén.
SAUDOS

Road Trip

Logo de deixar ás miñas rapazas na estación de buses de Bath camiño do aeroporto de Heathrow fai apenas unha hora, e como prometía na anterior entrada, paso a des-trip-ar o viaxe que me espera dende aproximadamente as 6 da tarde de hoxe e que culminará non se sabe ben cando.

O plan é levar o coche o mais cargado posible con infinidade de bártulos que logo de case 4 anos por estas terras se xuntan sen saber nin se quera como, ademais dos que vas mercando e dos que non te queres desfacer. O problema e que o vehículo en cuestión éche un Clio, non un Iveco de 4 eixos.
Outro dos problemas é a fuga de líquido refrixerante, que veño de solucionar o mais puro estilo Mc Giver, con esparadrapo do Hospital. Todo controlado pois. ¡¡Ou iso espero!!

O Road Trip podería ser dividido e 4 fases, ás que nun alarde de orixinalidade darei en chamar fases A, B, C, D:

FASE A
Unha vez teña o coche a reventar, emprenderei camiño dende Bath ó redor das 6 da tarde de hoxe Venres cara a marítima vila costeira de Portsmouth, no sur deste bendito país, onde dende o peirao principal zarpará sobor das 23:00 horas o meu Ferry da compañía LD Lines con destino á Le Havre, en terras galas. Ata Portsmouth percorrerei os primeiros case 200 Km desta viaxe. Mais ou menos 2 horas de treito que agardo facer sen presas e que servirán entre outras cousas para comprobar que o meu amaño tipo Mc Giver podería pasar os controis mais esixentes. Como diría J.B Toshack "No Comment".




FASE B
Dende as 23:00 de hoxe Venres ata as 8:00 da mañán do Sábado farei noite no ferry "Norman Spirit". 9 horas de traxecto para cubrir os escasos 200 Km deste treito marítimo do canal da Mancha. Segundo a compañía; A fast, modern and comfortable ship, ainda que a realidade é que é un tostón lento no que terei que pasar a noite nun incómodo asiento reclinable tipo Setra Seida. En Fin. Facendo miñas desta volta as palabras de Txini, Echokai.




FASE C
A etapa Francesa. Unha vez desembarcados en Le Havre hai que poñer de novo a proba ó coche e o moderno dispositivo G.P.S. Podemos decir que é a etapa raiña. Case 1000 Km de ruta e 60 Euros de peaxes ata a fronteira Vasco-Francesa. O Plan é chegar a durmir a Euskadi á noitiña, se o corpo aguanta, claro está, que como se soe decir o caso e chegar. Cruzarei toda a parte occidental de Francia.
Verei nos carteis da autopista as saídas de localidades tan carismáticas como Rouen, Le Mans, Tours, Poitiers, Bordeaux ou Bayonne.


FASE D
E xa por fin na xornada do Domingo, a derradeira etapa deste Road Trip. A etapa Ibérica. Case 700 Km. Etapa do mais tranquilo tendo en conta que en caso de calquer problema técnico, avería ou percance, o seguro do coche cubriría sin excusas trasfronteirizas dita incidencia. Mais seguindo a miña liña optimista podo calcular a chegada a terras coruñesas a última hora da tarde. Mellor non establecer horarios concretos.
Desta volta, e seguindo os consellos dos meus asesores de viaxe, a ruta elexida será a cantábrica en lugar da presumiblemente mais rápida ainda que menos económica Castelá-Leonesa. Ademais dixo o profesor Don Santiago Pemán que o bo tempo ía acompañar. ¿Que mais se pode pedir?.




E isto polo de agora amig@s é todo. Que non é pouco.
Tan só me queda decir que quero aproveitar para felicitar a todos aqueles que se sintan españois este día festivo. E para o resto, ainda que algúns nos pinten con cornos,rabo e tridente, os meus parabéns tamén, que tamén somos "de Dios". No noso caso poderiamos celebrar, por exemplo, que seguimos vivos.
Ogallá poida decir o mesmo o Domingo á noite.
Que tódolos días sexan festivos.
Gracias por seguiren ahí.
Bicos.

O Parte. Edición Lia a Dia

Pasamos agora coas novas que nos tocan mais de perto. o mundo Lia a Dia.

Pois ben, Logo de ter disfrutado daquelas merecidas vacacións na grata compaña da familia polas aberrantes terras Alicantinas de Benidorm a finais do pasado més de Setembro, dando así por clausurada a curta época estival, a plana maior de Lia a Dia xuntouse de novo nas frias e húmidas terras Inglesas rodeados unha vez mais de "Hijos de la Gran Bretaña".

A unificación familiar durou pouco, xa que a parte feminina do grupo (e dicir, todos menos EU) e logo de 7 intensos días de traballo desplazouse de novo a Barcelona para visitar, desta volta, á familia materna, facendo outra vez acopio de materias primas; Aceite de Oliva, viño "do bon", aceitunas, pipas e coma non, roupa para o duro inverno que se aveciña.

Dado que as miñas responsabilidades paternas víronse interrumpidas durante este tempo, e aproveitando que 2 ilustres Novela-Melidenses (Josiño e Txemita) estaban de viaxe nas tamén frías terras Irlandesas, aproveitei os meus 2 días libres na findesemán para cambiar de illa e pasarme por segunda vez por Dublín. Escapada curta pero intensa, e coma non, en agradable compaña. Pena da falta de presuposto e de non ter entrenado o corpo contra a sempre forte cervexa Guinnes. Pena tamén que nos faltara o Txini para localizar ós mellores comerciantes locais. Anyway!!

---------------------------------------


No que ó novo fichaxe na familia se refire, ó que polo de agora daremos en chamar "Burbujita", non hai moito que contar.
Case xa no meridiano do segundo trimestre estamos a agardar polo escaner que determinará o sexo, se todo vai ben, e que terá lugar próximamente. Por suposto seredes dos primeiros en enterarvos do resultado, e lembrade que se siguen a aceptar apostas ou intuicións.
O que si que vos podo confirmar e que está a medrar por minutos, e segundo os entendidos (Mother and Baby e demais publicacións da rama) nesta fase xa supera os 14-15 cm. E dicir, todo un mundo.

E ata eiquí os titulares das últimas semanas.
Mais, por sorte ou por desgracia, as vindeiras serán moi, pero que moi movidiñas. Polo de agora este Venres desplazámonos a Galicia no que será a primeira fase da mudanza á terriña durante, alomenos, 1 ano. Maternity Leave!!

As rapazas irán en avión dende Heathrow á Coruña pola mañanciña, e eu conduzo o Super Clio de volta a Galicia cruzando o English Channel, logo de ter cumplido con creces a súa laboura en Inglaterra como coche Familiar. E todo a pesares do seu reducido tamaño. Quen o diría.

Todo o relacionado con iste "Road Trip" será des-trip-ado polo miudo nunha entrada que me comprometo a desenrolar mañán antes de emprender viaxe. Prometido queda pois.

Emplázovos a todos e a todas a vernos por alá a vindeira semán e poder celebrar todos xuntos aquelo de que SEGUIMOS VIVOS, tanto o coche, coma Eu, coma todos vós. A ver si hai sorte.

SALUD COMPAÑEIR@S

O Parte

Buf....Vaia lio de Vida que levo compañeir@s.

Desculpade xentalla, pero polo visto non dou atopado (ou mais ben non me dou organizado) un momento para dedicarlle a este recuncho remoto chamado Lia a Día. E é unha mágoa, porque cousas que compartir non faltan. Pero xa virán tempos mellores nos que manter o blog actualizado sexa coma o pan de cada día.
En fin...Lia a Dia.

POÑEDE AHÍ O PARTE....Que decía meu abuelo á hora do xantar..
E vindo o outro día no avión dende Alicante a Bristol lembreime del (coma tantas veces) e decidín mercar a prensa para vir lendo no voo. Cada noticia que leia metía más medo que a anterior polo que optei por mirar pola ventanilla coa esperanza de que o pequeno mundo que tiña 11000 metros debaixo dos meus pés cambiase algún día.

"EL PAÍS. Martes 18 de Setembro 2007":

Irak revoca la licencia a la principal compañía de seguridad privada de E.E.U.U. Los mercenarios de Blackwater, involucrados en la muerte de civiles.

El asunto que ha provocado la expulsión de la compañía es la muerte el pasado Domingo de ocho civiles iraquíes que cayeron bajo el fuego cruzado de los mercenarios de Blackwater en Bagdad, cuando estos últimos reaccionaban a la explosión de un coche bomba al paso de una caravana del Departamento de Estado Norteamericano. No hubo muertos ni heridos entre el grupo de estadounidenses.
Bagdad ha abierto una investigación, pero no es probable que los pistoleros de la empresa se enfrenten a los tribunales, ya que no están sujetos al código de justicia militar. La prensa Iraquí se hacía eco de una filtración del gobierno que sugería que los mercenarios podrían haberse ensañado con los civiles que se agolparon en las proximidades para ver que había pasado tras la explosión.
Blackwater es hoy una empresa con ingresos que se cifran en cientos de millones de dólares anuales derivados de contratos con el pentágono, con los servicios de espionaje estadounidense y de entrenar a fuerzas policiales en cualquier punto del globo. Es la elitista guardia pretoriana de Bush para ejecutar su guerra "global contra el terrorismo", cuenta con su propia base militar y una veintena de aviones, además de 20.000 trabajadores. En Bagdad tiene desplegadas ahora a más de 1000 personas armadas hasta los dientes. Entre los amigos y socios de la compañía está el vicepresidente de E.E.U.U, Dick Cheney, y el ex secretario de defensa Donald Rumsfeld. No hay que olvidar a Coffer Black, considerado por algunos el legendario jefe de operaciones clandestinas de la C.I.A y hoy vicepresidente de Blackwater.


Riad confirma la compra de 72 aviones militares a Reino Unido por 6400 millones de euros.

Arabia Saudí ha cerrado un acuerdo con Reino Unido para la compra de 72 aviones de combate Eurofighter Typhoon, valorada en 4430 millones de libras, el mayor contrato de exportación de este modelo. La operación llega nueve meses después de que la oficina antifraude de Reino Unido decidiera abandonar una investigación sobre las ventas en Arabia Saudí de BAE Systems, principal responsable de la construcción del eurofighter, alegando motivos de seguridad nacional. En un comunicado difundido a través de la agencia oficial de noticias SPA, el ministerios de defensa y Aviación Saudí explicó ayer que las autoridades de ambos paises firmaron un contrato el pasado 28 de Agosto en el que acordaron la compra de los 72 aparatos. El acuerdo incluye además proyectos de cooperación tecnológica y el entrenamiento de militares saudies por parte de los británicos.
La fuente añade que el acuerdo cuenta con la aprobación del rey Abdulá Bin Abdulaziz y que el precio pagado por los aviones es "similar" al que pagan las fuerzas aéreas británicas.
El contrato se ha cerrado pese a la polémica que ha tenido todo el proceso de negociación. Meses después de que Londres cerrara su investigación, BAE Systems anunció en junio pasado que el Departamento de Justicia de Estados Unidos había abierto otra por el presunto pago de sobornos a un príncipe Saudí que actuó de intermediario en la firma de multimillonarios contratos de armamamento. Este proceso todavía no ha concluído.


Eche ben certo que a realidade supera ben veces e con creces a ficción.
Señoras e señores...O NEGOCIO DA GUERRA.

E precisamente por que isto é un negocio...NUNCA VAI A EXISTIR A PAZ.
Non nos engañemos, ou mais ben...QUE NON NOS ENGAÑEN.
Nin Alianzas, nin civilizacións...nin pirolas¡¡¡....Negocio, empresas e ganancias. Iso é todo.

Alomenos Nós podemos decir que seguimos Vivos, que nos tempos que corren non é pouco.
Mañán "O Parte II. Edición local-familiar Lia a Dia"

Intrameme

Despois da sobredosis de Gonadotropina, intentamos retoma-la normalidade de cada día.
Mais non me sinto últimamente moi iluminado para escribir por ter a cachola chea de cousas e proxectos xa confirmados ainda que moi verdes para ser compartidos, e dos que por suposto, xa vos manterei puntualmente informados.
Agardo non vos defrauden. A min, coma sempre, e coma non podía ser doutro xeito, ilusiónanme.

E para sacarme un post da manga coma fixo David no seu rincón intramuros, voulle colle-lo meme musical propagado por el mesmo e anteriormente por Kalimero, e que consiste en enchufa-lo reproductor MP3 e no seu modo aleatorio tomar nota dos 20 primeiros temas que aparezan. No meu caso, e recoñecendo que non teño o reproductor moi actualizado, lanceime á piscina e o resultado foi o que segue:

1. Ian Brown - Return of the fisherman.
O exvocalista da Banda de Manchester Stone Roses, que en 1996 deixou este proxecto, presenta este traballo en solitario bastante aceptable. Este tema non é dos mellores. Presentará novo traballo o 24 de Setembro.

2. Edson Cordeiro - Ave Maria.
Este Brasileiro con timbre vocal de contratenor ten un repertorio moi variado, pero leva a samba na súa alma evanxelista. Contratado por Sony e con varios discos, xa fixo xira por moitos paises europeos.

3. Muse - Assassin.
o 7º corte do seu último e cuarto traballo de estudio Black holes and revelations. Nada que comentar que para iso xa temos a Josiño. Interesante letra.

4. Skaparapid - Arroja la bomba.
Extraído do seu disco "que empiece ya". Como o seu propio nome indica grupo dedicado ó pasodobre. Esta banda de Ska Valenciano surxiu no ano 1993 como parte das actividades culturais dunha xa desaloxada ocupación que durou 5 anos. Durante un tempo a "banda" participa en Festivais e Festas pro-ocupación, antimilitaristas, contra o feixismo, etc... principalmente en Catalunya e Valencia, pero tamén visitaron Alemania e Portugal. Molaba velos no Gatos.

5. Thievery Corporation - Pizzicato.
Extraído dunha das moitas compilacións da banda de Washington da que xa temos falado polo miudo neste blogue. Nin que decir ten que tamén se salía velos no Gatos. Por pedir!

6. Sugarless - Sugar sexy sound.
Tema desta extinta banda creo que Madrileña que editou no 2004 o seu derradeiro traballo "vértigo", ainda que este é do disco "Más Gas" e cuios membros están esparcidos por distintos proxectos, tanto en outras bandas (Habeas Corpus) coma en proxectos en solitario (Que peniña acabar así)

7. Matisyahu - Ancient Lullaby
Este é un persoeiro curioso. Artista xudeo especializado no estilo raggamuffin, ainda que moi próximo o Hip-Hop e ó reagge, utiliza na suas letras temáticas espirituais derivadas da sua condición de Xudeo "jasídico". Ainda que chegou a ser acusado de proselitismo, nas suas letras sempre avoga polo fin da violencia e o diálogo. Este tema está extraído do seu disco "Youth". Recomendable mais un pouco empalagoso.

8. Transilvanians - Kingston.
Música galega, para un reproductor made in Malasia e cun título inglés. Extraido da selección musical da edición do ano pasado do concurso da Radio Galega, "A polo Ghit", na percura da canción do verán. Un mais de tantos.

9. Artic Monkeys - Bigger boys and stolen sweethearts.
Mais música inglesa no reproductor malaio. Non teño muy claro en que disco aparece este tema. ¿Quen me vota unha mao(5 estrellas)?.

10. Projecto Mourente - So com falar.
Outro gran descubrimento da fábrica de "a polo ghit". Este tema está extraido do disco gratuito (pódese descargar íntegro na propia páxina do grupo) gravado en plan caseiro nun piso do casco vello de Santiago "baixo os eucaliptos", no cal se atopa o "inesquecíbel" tema "como os caranguejos", que lembro con tanto cariño.
Cada día é unha foto do seguinte que virá....Casa-Choio, Choio casa....

11. Manu Chao - El viento.
Recén saído do forno está o seu novo traballo "la radiolina" do que falaremos pronto. Este tema é o derradeiro corte do seu disco "Clandestino". Que GRANDE Manu. Espero verte pronto de novo.

12. Audioslave - I´m the highway
Este tema é do seu primeiro disco. A banda creo que definitivamente está rota, do cal me aledo, porque corre o rumor de que R.A.T.M podería xuntarse de novo para dar uns cantos concertos e porque ademais amosa que Chris Cornell (ex-cantante de Soundgarden y Temple Of The Dog) é un puto vendido e o resto dos membros non o eran tanto coma se decía.

13. Ian Brown - Time is my everything.
De novo o cantante Inglés que aparecía de primeiro na lista. Cousas da aleatoriedade ou de que teño bastante pouca música no aparato. Mais ben o segundo.

14. Thievery corporation - The state of the union.
Esta repetición é mais comprensible xa que teño metido no reproductor toda a discografía desta banda. Este tema en concreto é do disco "The richest Man in Babilon", que si non é o mellor de todos, non lle falta moito. Foi o primeiro que chegou ás miñas mans por xentileza de Charly. Lembrades?

15. System of a down - Attack.
Un dos temas da banda de orixe Armenio do seu disco Hypnotize, editado fai xa un par de anos e que surxiu coma segunda parte daquel Mezmerize, que saíra ó mercado tan só medio ano antes, no que por certo, na miña opinión, podemos facer valer aquel dito de "segundas partes nunca foron boas". Penso que é moito millor disco Mezmerize. Attack é o corte co que abren o disco. Vaia comezo!

16. Jack Jhonson - The Horizon Has Been Defeated.
Tamén curiosa historia a de este músico de orixen Hawaiano, que nos seus comezos era surfista profesional, chegando a ser considerado como un dos mellores surfistas xuvenís do mundo, mais una onda xigante case o manda para o outro mundo ós 17 anos polo que tivo deixar a competición e descansar unha boa tempada. Foi entón cando se dedicou á música, facendo algúns temas da banda sonora dunha peli de surfeiros que foi vista por Ben Harper, o que enseguida se interesou polo músico e quixo contratalo para a sua discográfica. Este tema é do seu disco "On and On".

17. Bob Marley and the Wailers - Small Axe.
Canto me alegro de que apareza na miña lista aleatoria o Señor Robert Nesta Marley coa sua banda de sempre. Este tema en concreto é do seu disco "Burnin´" do ano 1973. Unha reflexión persoal. ¿A quen non lle gusta a música de Bob Marley?.

18. S.A - Rumore.
Último e curioso tema do discazo da banda vasca "No intente hacer esto en su casa", editado polo seu propio sello milagritos records no ano 1997. Xa choveu!. Rumore é unha versión do famoso tema de Rafaella Carrá. Cada vez que escoito este tema, non podo evitar imaxinarme a Juan ou a Pirulo chamando á discográfica da señora Carrá ou a ela mesmo para pedir o permiso pertinente para face-la versión. GORA S.A. Unha vez mais, e xa van non sei cantas. STOP CRIMINALIZACIÓN!!

19. Jack Johnson - Traffic in the Sky.
De novo o artista Hawaiano. Outro dos temas do seu disco "On and On", do que por certo me esquecín de comentar antes que foi o primeiro editado dende a que é a súa propia discográfica á que deu en chamar Brushfire, onde mantivo o mesmo estilo que na anterior, pero seus temas foron mais profundos (medio ambiente, a guerra e a obsesión capitalista do negocio como eixe da vida). En cada ocasión que ten non dubida en poñer a Bush a altura do betún.


20. Boikot - No pierdo el tiempo.
E por fin (xa me vai chegando, e a vós supoño que tamén) o derradeiro tema da miña selección aleatoria do meu reproductor. Do disco "de espaldas al mundo" do ano 2002, este tema dos inagotables madrileños de Boikot, dos que teño que decir que non lembro nunca terme aburrido en ningún dos seus concertos. e xa os vimos unhas cantas veces, e as que nos quedan porque os próximos meses estarán a presentar o seu novo disco "Los problemas crecen".




E así chegamos ó final desta entrada tan musiqueira. Mañán cruzarémo-lo canal da mancha para cambia-las frías augas do atlántico polas mais mornas augas mediterráneas da costa Alicantina, onde temos á familia adoecendo por mimar a Lia e onde agardo poder descansar algo mais dunha semana no que serán unhas (creédeme) merecidas xornadas de descanso.
Que Verán mais duro!!....Pero seguimos vivos. Non hai queixa.
Saudos a Todos e a todas.

HCG. PALITO-PALITO / /

A Gonadotropina Coriónica Humana é unha glucoproteína sintetizada nas células da placenta de mulleres preñadas. Actualmente denomínaselle HCG pola sigla do seu nome en inglés; Human Chorionic Gonadotropin. Dende que foi descuberta en 1930 por un tal Collins, vense aplicando no desenrolo de probas de diagnóstico de embarazos; dende a inxección de ouriños en sapos macho Bufo Arenarium, ata os sinxelos e rápidos tests caseiros de hoxendia.

Pois ben, unha destas sinxelas e rápidas probas conseguidas de estraperlo gracias a Mónica no Hospital R.U.H (podo prometer e prometo que non maltratei a ningún sapo) detectou a finais do pasado mes de Xullo, para ledicia deste servidor, a presencia nos ouriños de Rebeca dunha desorbitada cantidade desta maravillosa glucoproteina que confirmaba a implantación para posterior alumeamento, se todo sae ben, d@ que será @ nos@ segundo fill@ alá polos albores do vindeiro més de Marzo do ano que entra 2008.
É Sinxelo: Ácido fólico, moito amor, unha mexadiña na proba, palito(/ /)palito e a túa vida cambia para sempre.


A deshonra non é ter un fillo; a deshonra é non saber crialo para ben. (CASTELAO)
O pasado día 16, festividade de San Roque, e aproveitando a presencia en Melide de boa parte da familia, comunicabamos esta boa nova á nosa xente, con reaccións de todo tipo. Hoxe, e pedindo desculpas de antemao polo retraso, tócanos facervos partícipes a vós desta maravillosa nova e analizar como reaccionades ainda que moitos non vos extrañaredes xa que en anteriores entradas xa se vos informaba de novidades e novos fichaxes na próxima campaña de Outono en Lia a Dia.
En breve seguirei informando polo miudo, mais xa vos podo anticipar que, se as cousas descorren por roteiros de normalidade, esta nova miragre que ven de camiño nacerá como a súa predecesora en terras Herculinas e que a nai se acollerá á súa merecida baixa de maternidade que por estas terras Británicas pode alongarse ata os 12 meses de duración.
Para o pai, logo do parto otórganse 15 días de baixa pagada, ainda que eu non me poderei acoller a ela porque estarei acompañando a Rebe e a Lia "case"todo o tempo da baixa. Vaia....Que ou deixo o choio ou pido unha escedencia. Xa se verá.


O que si que vos podo decir é que @ protagonista desta entrada xa conta con 9 semanas de vida e que xa vai camiño dos 3 cm de alto. Unha vez analizada a primeira ecografía dedúcese que todo se esta a desenrolar de xeito normal e que a xa experimentada nai está a levar este primeiro trimestre con total normalidade e tranquilidade. En canto o pai asimile que XA ten unha filla contareivos como leva o da segunda.

Non ten polo de agora nin nome nin sexo pero admítense suxerencias e apostas. Para aqueles que se animen a dar ideas no nome lembrar que deberá cumprir as 3 premisas fundamentais; Non repetirse na familia, ser o mais curto posible e ser fácilmente pronunciable en calquera idioma. Nin que decir ten, que de bo grado se aceptan donacións xa sexan en metálico(todo tipo de divisas aceptadas, cheques, ingreso c/c, Paypal etc) ou ben donacións de bens tanxibles(chourizos, aceite de Oliva, tabaco, aceitunas Jolca, viño, pipas facundo etc).


Para rematar, decirlle a Rebeca que pase o que pase sempre lle estarei agradecido por agasallarme coa maravillosa experencia de converterme en Pai dos seus fillos, pola súa confianza sen burocracias, pola súa sinceridade, pola súa paciencia infinita, pola súa mentalidade sen trabas, pola súa Paz, pola súa tarxeta do Natwest e por apoiarme cegamente en todo canto proxecto me plantexo na vida de xeito unilateral e egocéntrico, e desexar que poidamos seguir celebrando xuntos e por moitos anos aquelo de "Seguimos vivos".

En resumo; GRACIAS POR QUERERME. Non te merezo.
Ánimo Rula. Todo vai sair ben.