Fortuna

Unha das cousas que mais chama a atención ó pisar terras Asiáticas e o feito de ver a todo o mundo facendo uso de ciclomotores para desplazarse a tódolos lados. Os tailandeses non son unha excepción, e realmente son muy preguiceiros á hora de camiñar, facendo uso das motos incluso para as mais curtas distancias, e creédeme que cando digo curtas son realmente curtas.
Na súa mentalidade non existe o concepto do paseo polo paseo.

Onte cheguei a Cha-am á tardiña reventado do traballo e cun hombreiro medio dislocado logo dunha caída fortuita dende unha escada no invernadoiro do centro onde, eu e Conner, un rapaz de Denver, Colorado, estamos a instalar un novo semilleiro para a producción de planta autóctona para repoblación de certas áreas do centro de recuperación de Fauna.

Tódolos Mércores celébrase nesta pequena localidade costeira, onde predomina o turismo local (mocidade, estudantes e familias de Bangkok na sua maioría) un mercado nocturno moi grande e extremadamente animado onde podes comer, mercar falsificacións, xoguetes, arte, mascotas e todo tipo de productos e enseres. Todo isto mesturado co feito da celebración do fin de ano chinés, fixo que me atopara no medio dun enxamio de xente movéndose dun lado a outro, o cal dificultaba desplazarse de maneira sosegada.

Non me costou moito toma-la decisión de alugar un moto Honda modelo "WaveR 125" que me está a facer sentir un dos tipos mais afortunados de toda Asia e parte de Oriente medio, e que por outra parte me está axudando a entender o porqué do seu uso por parte da xente local. Son realmente cómodas, de fácil manexo (4 marchas sen embrague), baixo consumo, baratas (o aluguer por un día costoume 5 euros ó cambio), fáciles de aparcar e moi eficaces á hora de desplazarse (cheguei a ver ata 5 persoas montadas nunha sóa destas pequenas motoretas).

A conducción é caótica, xente cruzando, pitando, coches e motos en tódalas direccións, mais é moi segura. A xente non corre e cédense o paso uns os outros. Asemella non teren nunca presa e realmente me sinto un mais no medio de todo o caos. É coma se perdera-la etiqueta de "guiri" para pasar a formar parte do seu mundo.

Por si todo isto fose pouco, a última hora de onte fun na moto a faceren unhas fotos do mercado á hora do peche e coñecín a un marchante de Bangkok, un paisano de mediana idade cun Inglés moi limitado, que con tódolos trebellos xa empacados na furgoneta e logo dunha simpática negociación me vendeu un Rolex automático modelo explorer que lle zumba o carallete, e que me está a facer sentir ainda mais afortunado se cabe. Vese que estaba para min.

O peor é recuperar de novo a estrana sensación do paso do tempo. Xa estaba case afeito a prescindir deste invento do diaño. Mais pouco me durou o problema.
No regreso do mercado e subindo as escaleiras do hotel, desmontouse o enganche do peche e soltouse a correa caendo o maldito invento satánico ó chan.
Nada que o meu amigo Silvela non poida arranxar co punteiro dun mondadentes ó meu regreso en menos que canta un galo. Polo de agora seguirei sen preocuparme da hora e do tempo.

Eso sí, a maquinaria segue viva. Eu tamén. Todo unha fortuna.

-SAWADI KHUP-
ชะอำ