Sexo

A palabra SEXO, segundo os informes presentados polos mais importantes buscadores da rede, é a raiña de tódalas buscas no internete. Hoxe intentarei logo darlle un pouco de pulo ó meu recuncho falando do tema en cuestión. Falemos pois de SEXO.

------------------------------
SAUDOS xentalla.
Xa estamos de volta por terras británicas logo de conducir o superClio de regreso a Galicia coma vos contaba na entrada anterior, ateigado de enseres e trebellos varios.
Xa queda pois menos para o noso "maternity break" por terras Galegas dende o vindeiro 1 de Xaneiro, día de San Manuel no calendario Gregoriano.
Un dos enseres que xa está de volta na Coruña é o meu ordenador de escritorio, de ahí o meu retraso editorial no recuncho Lia a Día, xa que agora só conto co portatil Airis (aparato non recomendado nin ó mais ruín dos meus inimigos) que non funciona correctamente, xa que se apaga el soíño cando lle sale do disco duro e non volve acender ata que se lle pon nos cables. De ahí a pouca participación activa no blogomillo.

Mais a estancia por terras Galegas, serviu para algo mais que para gañar case 3 Kgs de peso no tempo record de 6 días (E non me refiro o bebé). Serviu tamén para facer unha visita médica á Doutora Roival, na Clínica Herculina de Sta. Teresa, onde como parte normal do proceso de control fixemos unha rutinaria ecografía na que vimos de maneira clara O SEXO do bebé que está de camiño.
Estou polo tanto en condicións de compartir con todos vós de maneira case certeira que se todo vai ben imos ter un MENIÑO.

De verdade que non minto se vos digo que non me importaría en absoluto que fose outra nena, pero os que falastes conmigo en persoa do tema sabedes que vos dixen dende o primeiro momento que tiña a certeza persoal (intuición masculina, que tamén a temos) que nesta ocasión iba ser un NENO.
E acertei.

Hoxe teño polo tanto algo mais que festexar que aquelo que digo sempre de que SEGUIMOS VIVOS.
Hoxe celebramos ademais, que se todo vai ben imos ser pais (que locura, ainda non me afixen á primeira e xa falo do segundo...) dunha parexiña de fedellos.
Recurrindo o tópico, sexa o que sexa....que veña SAN.
Amén.
SAUDOS

Road Trip

Logo de deixar ás miñas rapazas na estación de buses de Bath camiño do aeroporto de Heathrow fai apenas unha hora, e como prometía na anterior entrada, paso a des-trip-ar o viaxe que me espera dende aproximadamente as 6 da tarde de hoxe e que culminará non se sabe ben cando.

O plan é levar o coche o mais cargado posible con infinidade de bártulos que logo de case 4 anos por estas terras se xuntan sen saber nin se quera como, ademais dos que vas mercando e dos que non te queres desfacer. O problema e que o vehículo en cuestión éche un Clio, non un Iveco de 4 eixos.
Outro dos problemas é a fuga de líquido refrixerante, que veño de solucionar o mais puro estilo Mc Giver, con esparadrapo do Hospital. Todo controlado pois. ¡¡Ou iso espero!!

O Road Trip podería ser dividido e 4 fases, ás que nun alarde de orixinalidade darei en chamar fases A, B, C, D:

FASE A
Unha vez teña o coche a reventar, emprenderei camiño dende Bath ó redor das 6 da tarde de hoxe Venres cara a marítima vila costeira de Portsmouth, no sur deste bendito país, onde dende o peirao principal zarpará sobor das 23:00 horas o meu Ferry da compañía LD Lines con destino á Le Havre, en terras galas. Ata Portsmouth percorrerei os primeiros case 200 Km desta viaxe. Mais ou menos 2 horas de treito que agardo facer sen presas e que servirán entre outras cousas para comprobar que o meu amaño tipo Mc Giver podería pasar os controis mais esixentes. Como diría J.B Toshack "No Comment".




FASE B
Dende as 23:00 de hoxe Venres ata as 8:00 da mañán do Sábado farei noite no ferry "Norman Spirit". 9 horas de traxecto para cubrir os escasos 200 Km deste treito marítimo do canal da Mancha. Segundo a compañía; A fast, modern and comfortable ship, ainda que a realidade é que é un tostón lento no que terei que pasar a noite nun incómodo asiento reclinable tipo Setra Seida. En Fin. Facendo miñas desta volta as palabras de Txini, Echokai.




FASE C
A etapa Francesa. Unha vez desembarcados en Le Havre hai que poñer de novo a proba ó coche e o moderno dispositivo G.P.S. Podemos decir que é a etapa raiña. Case 1000 Km de ruta e 60 Euros de peaxes ata a fronteira Vasco-Francesa. O Plan é chegar a durmir a Euskadi á noitiña, se o corpo aguanta, claro está, que como se soe decir o caso e chegar. Cruzarei toda a parte occidental de Francia.
Verei nos carteis da autopista as saídas de localidades tan carismáticas como Rouen, Le Mans, Tours, Poitiers, Bordeaux ou Bayonne.


FASE D
E xa por fin na xornada do Domingo, a derradeira etapa deste Road Trip. A etapa Ibérica. Case 700 Km. Etapa do mais tranquilo tendo en conta que en caso de calquer problema técnico, avería ou percance, o seguro do coche cubriría sin excusas trasfronteirizas dita incidencia. Mais seguindo a miña liña optimista podo calcular a chegada a terras coruñesas a última hora da tarde. Mellor non establecer horarios concretos.
Desta volta, e seguindo os consellos dos meus asesores de viaxe, a ruta elexida será a cantábrica en lugar da presumiblemente mais rápida ainda que menos económica Castelá-Leonesa. Ademais dixo o profesor Don Santiago Pemán que o bo tempo ía acompañar. ¿Que mais se pode pedir?.




E isto polo de agora amig@s é todo. Que non é pouco.
Tan só me queda decir que quero aproveitar para felicitar a todos aqueles que se sintan españois este día festivo. E para o resto, ainda que algúns nos pinten con cornos,rabo e tridente, os meus parabéns tamén, que tamén somos "de Dios". No noso caso poderiamos celebrar, por exemplo, que seguimos vivos.
Ogallá poida decir o mesmo o Domingo á noite.
Que tódolos días sexan festivos.
Gracias por seguiren ahí.
Bicos.

O Parte. Edición Lia a Dia

Pasamos agora coas novas que nos tocan mais de perto. o mundo Lia a Dia.

Pois ben, Logo de ter disfrutado daquelas merecidas vacacións na grata compaña da familia polas aberrantes terras Alicantinas de Benidorm a finais do pasado més de Setembro, dando así por clausurada a curta época estival, a plana maior de Lia a Dia xuntouse de novo nas frias e húmidas terras Inglesas rodeados unha vez mais de "Hijos de la Gran Bretaña".

A unificación familiar durou pouco, xa que a parte feminina do grupo (e dicir, todos menos EU) e logo de 7 intensos días de traballo desplazouse de novo a Barcelona para visitar, desta volta, á familia materna, facendo outra vez acopio de materias primas; Aceite de Oliva, viño "do bon", aceitunas, pipas e coma non, roupa para o duro inverno que se aveciña.

Dado que as miñas responsabilidades paternas víronse interrumpidas durante este tempo, e aproveitando que 2 ilustres Novela-Melidenses (Josiño e Txemita) estaban de viaxe nas tamén frías terras Irlandesas, aproveitei os meus 2 días libres na findesemán para cambiar de illa e pasarme por segunda vez por Dublín. Escapada curta pero intensa, e coma non, en agradable compaña. Pena da falta de presuposto e de non ter entrenado o corpo contra a sempre forte cervexa Guinnes. Pena tamén que nos faltara o Txini para localizar ós mellores comerciantes locais. Anyway!!

---------------------------------------


No que ó novo fichaxe na familia se refire, ó que polo de agora daremos en chamar "Burbujita", non hai moito que contar.
Case xa no meridiano do segundo trimestre estamos a agardar polo escaner que determinará o sexo, se todo vai ben, e que terá lugar próximamente. Por suposto seredes dos primeiros en enterarvos do resultado, e lembrade que se siguen a aceptar apostas ou intuicións.
O que si que vos podo confirmar e que está a medrar por minutos, e segundo os entendidos (Mother and Baby e demais publicacións da rama) nesta fase xa supera os 14-15 cm. E dicir, todo un mundo.

E ata eiquí os titulares das últimas semanas.
Mais, por sorte ou por desgracia, as vindeiras serán moi, pero que moi movidiñas. Polo de agora este Venres desplazámonos a Galicia no que será a primeira fase da mudanza á terriña durante, alomenos, 1 ano. Maternity Leave!!

As rapazas irán en avión dende Heathrow á Coruña pola mañanciña, e eu conduzo o Super Clio de volta a Galicia cruzando o English Channel, logo de ter cumplido con creces a súa laboura en Inglaterra como coche Familiar. E todo a pesares do seu reducido tamaño. Quen o diría.

Todo o relacionado con iste "Road Trip" será des-trip-ado polo miudo nunha entrada que me comprometo a desenrolar mañán antes de emprender viaxe. Prometido queda pois.

Emplázovos a todos e a todas a vernos por alá a vindeira semán e poder celebrar todos xuntos aquelo de que SEGUIMOS VIVOS, tanto o coche, coma Eu, coma todos vós. A ver si hai sorte.

SALUD COMPAÑEIR@S

O Parte

Buf....Vaia lio de Vida que levo compañeir@s.

Desculpade xentalla, pero polo visto non dou atopado (ou mais ben non me dou organizado) un momento para dedicarlle a este recuncho remoto chamado Lia a Día. E é unha mágoa, porque cousas que compartir non faltan. Pero xa virán tempos mellores nos que manter o blog actualizado sexa coma o pan de cada día.
En fin...Lia a Dia.

POÑEDE AHÍ O PARTE....Que decía meu abuelo á hora do xantar..
E vindo o outro día no avión dende Alicante a Bristol lembreime del (coma tantas veces) e decidín mercar a prensa para vir lendo no voo. Cada noticia que leia metía más medo que a anterior polo que optei por mirar pola ventanilla coa esperanza de que o pequeno mundo que tiña 11000 metros debaixo dos meus pés cambiase algún día.

"EL PAÍS. Martes 18 de Setembro 2007":

Irak revoca la licencia a la principal compañía de seguridad privada de E.E.U.U. Los mercenarios de Blackwater, involucrados en la muerte de civiles.

El asunto que ha provocado la expulsión de la compañía es la muerte el pasado Domingo de ocho civiles iraquíes que cayeron bajo el fuego cruzado de los mercenarios de Blackwater en Bagdad, cuando estos últimos reaccionaban a la explosión de un coche bomba al paso de una caravana del Departamento de Estado Norteamericano. No hubo muertos ni heridos entre el grupo de estadounidenses.
Bagdad ha abierto una investigación, pero no es probable que los pistoleros de la empresa se enfrenten a los tribunales, ya que no están sujetos al código de justicia militar. La prensa Iraquí se hacía eco de una filtración del gobierno que sugería que los mercenarios podrían haberse ensañado con los civiles que se agolparon en las proximidades para ver que había pasado tras la explosión.
Blackwater es hoy una empresa con ingresos que se cifran en cientos de millones de dólares anuales derivados de contratos con el pentágono, con los servicios de espionaje estadounidense y de entrenar a fuerzas policiales en cualquier punto del globo. Es la elitista guardia pretoriana de Bush para ejecutar su guerra "global contra el terrorismo", cuenta con su propia base militar y una veintena de aviones, además de 20.000 trabajadores. En Bagdad tiene desplegadas ahora a más de 1000 personas armadas hasta los dientes. Entre los amigos y socios de la compañía está el vicepresidente de E.E.U.U, Dick Cheney, y el ex secretario de defensa Donald Rumsfeld. No hay que olvidar a Coffer Black, considerado por algunos el legendario jefe de operaciones clandestinas de la C.I.A y hoy vicepresidente de Blackwater.


Riad confirma la compra de 72 aviones militares a Reino Unido por 6400 millones de euros.

Arabia Saudí ha cerrado un acuerdo con Reino Unido para la compra de 72 aviones de combate Eurofighter Typhoon, valorada en 4430 millones de libras, el mayor contrato de exportación de este modelo. La operación llega nueve meses después de que la oficina antifraude de Reino Unido decidiera abandonar una investigación sobre las ventas en Arabia Saudí de BAE Systems, principal responsable de la construcción del eurofighter, alegando motivos de seguridad nacional. En un comunicado difundido a través de la agencia oficial de noticias SPA, el ministerios de defensa y Aviación Saudí explicó ayer que las autoridades de ambos paises firmaron un contrato el pasado 28 de Agosto en el que acordaron la compra de los 72 aparatos. El acuerdo incluye además proyectos de cooperación tecnológica y el entrenamiento de militares saudies por parte de los británicos.
La fuente añade que el acuerdo cuenta con la aprobación del rey Abdulá Bin Abdulaziz y que el precio pagado por los aviones es "similar" al que pagan las fuerzas aéreas británicas.
El contrato se ha cerrado pese a la polémica que ha tenido todo el proceso de negociación. Meses después de que Londres cerrara su investigación, BAE Systems anunció en junio pasado que el Departamento de Justicia de Estados Unidos había abierto otra por el presunto pago de sobornos a un príncipe Saudí que actuó de intermediario en la firma de multimillonarios contratos de armamamento. Este proceso todavía no ha concluído.


Eche ben certo que a realidade supera ben veces e con creces a ficción.
Señoras e señores...O NEGOCIO DA GUERRA.

E precisamente por que isto é un negocio...NUNCA VAI A EXISTIR A PAZ.
Non nos engañemos, ou mais ben...QUE NON NOS ENGAÑEN.
Nin Alianzas, nin civilizacións...nin pirolas¡¡¡....Negocio, empresas e ganancias. Iso é todo.

Alomenos Nós podemos decir que seguimos Vivos, que nos tempos que corren non é pouco.
Mañán "O Parte II. Edición local-familiar Lia a Dia"