HCG. PALITO-PALITO / /

A Gonadotropina Coriónica Humana é unha glucoproteína sintetizada nas células da placenta de mulleres preñadas. Actualmente denomínaselle HCG pola sigla do seu nome en inglés; Human Chorionic Gonadotropin. Dende que foi descuberta en 1930 por un tal Collins, vense aplicando no desenrolo de probas de diagnóstico de embarazos; dende a inxección de ouriños en sapos macho Bufo Arenarium, ata os sinxelos e rápidos tests caseiros de hoxendia.

Pois ben, unha destas sinxelas e rápidas probas conseguidas de estraperlo gracias a Mónica no Hospital R.U.H (podo prometer e prometo que non maltratei a ningún sapo) detectou a finais do pasado mes de Xullo, para ledicia deste servidor, a presencia nos ouriños de Rebeca dunha desorbitada cantidade desta maravillosa glucoproteina que confirmaba a implantación para posterior alumeamento, se todo sae ben, d@ que será @ nos@ segundo fill@ alá polos albores do vindeiro més de Marzo do ano que entra 2008.
É Sinxelo: Ácido fólico, moito amor, unha mexadiña na proba, palito(/ /)palito e a túa vida cambia para sempre.


A deshonra non é ter un fillo; a deshonra é non saber crialo para ben. (CASTELAO)
O pasado día 16, festividade de San Roque, e aproveitando a presencia en Melide de boa parte da familia, comunicabamos esta boa nova á nosa xente, con reaccións de todo tipo. Hoxe, e pedindo desculpas de antemao polo retraso, tócanos facervos partícipes a vós desta maravillosa nova e analizar como reaccionades ainda que moitos non vos extrañaredes xa que en anteriores entradas xa se vos informaba de novidades e novos fichaxes na próxima campaña de Outono en Lia a Dia.
En breve seguirei informando polo miudo, mais xa vos podo anticipar que, se as cousas descorren por roteiros de normalidade, esta nova miragre que ven de camiño nacerá como a súa predecesora en terras Herculinas e que a nai se acollerá á súa merecida baixa de maternidade que por estas terras Británicas pode alongarse ata os 12 meses de duración.
Para o pai, logo do parto otórganse 15 días de baixa pagada, ainda que eu non me poderei acoller a ela porque estarei acompañando a Rebe e a Lia "case"todo o tempo da baixa. Vaia....Que ou deixo o choio ou pido unha escedencia. Xa se verá.


O que si que vos podo decir é que @ protagonista desta entrada xa conta con 9 semanas de vida e que xa vai camiño dos 3 cm de alto. Unha vez analizada a primeira ecografía dedúcese que todo se esta a desenrolar de xeito normal e que a xa experimentada nai está a levar este primeiro trimestre con total normalidade e tranquilidade. En canto o pai asimile que XA ten unha filla contareivos como leva o da segunda.

Non ten polo de agora nin nome nin sexo pero admítense suxerencias e apostas. Para aqueles que se animen a dar ideas no nome lembrar que deberá cumprir as 3 premisas fundamentais; Non repetirse na familia, ser o mais curto posible e ser fácilmente pronunciable en calquera idioma. Nin que decir ten, que de bo grado se aceptan donacións xa sexan en metálico(todo tipo de divisas aceptadas, cheques, ingreso c/c, Paypal etc) ou ben donacións de bens tanxibles(chourizos, aceite de Oliva, tabaco, aceitunas Jolca, viño, pipas facundo etc).


Para rematar, decirlle a Rebeca que pase o que pase sempre lle estarei agradecido por agasallarme coa maravillosa experencia de converterme en Pai dos seus fillos, pola súa confianza sen burocracias, pola súa sinceridade, pola súa paciencia infinita, pola súa mentalidade sen trabas, pola súa Paz, pola súa tarxeta do Natwest e por apoiarme cegamente en todo canto proxecto me plantexo na vida de xeito unilateral e egocéntrico, e desexar que poidamos seguir celebrando xuntos e por moitos anos aquelo de "Seguimos vivos".

En resumo; GRACIAS POR QUERERME. Non te merezo.
Ánimo Rula. Todo vai sair ben.

AMIWALKER

Supoño que a maioría de vós estades probablemente mais ó Loro que Eu co acontecido no programa da T.V.G o gran Camiño no que participou meu irmao Ami Walker. Eu non puiden seguilo polo miudo dado o meu horario nocturno, pero si que vin os resumos dos programas que foron colgando, (moi mal editados por certo) na páxina da Galega. Por iso non son quen de "faguer" unha análise profunda, mais sí que gostaria de aportar a miña profana opinión.

Cando meu irmao pasou a primeira criba do casting, eu sabía que iba ser un dos elexidos para participar no concurso e confeso que cando me dixo que o elexiran e me explicou en que consistía pareceume unha idea un pouco patateira. Mesturando churras con Merinas; o camiño de Santiago co tabaco, o xogo da oca, co parchís (azul come a rojo, cuento 20 y tiro dado...).
E efectivamente, así foi, ainda que o resultado final non quedou tan mal:

Na miña opinión e a pesar das críticas que tivo, Carlos Blanco non o está a facer mal de todo no papel de presentador e o camiño de Santiago coma telón de fondo ten o seu atractivo. O do tabaco é tema aparte e incluso parece que "amola" a todo o mundo. Pero os productores teñen que sacar petróleo de tódolos lados. Tamén me comentou meu irmao que o equipo técnico no camiño era moi boa xente e moi profesional, o cal non me sorprende pero sempre se agradece.
Nin que decir ten que con matrícula de honra quero destacar a Yara cumprindo de maneira impecable no seu papel de acompañante-familiar. Sempre moi guapa, discreta e cauta nos comentarios.

Pola contra, penso que para que fose considerado realmente telerrealidade, como a deron en chamar, tería que ser un programa con emisións EN DIRECTO dende o principio, non só ó final. Deste xeito todo depende da dirección do programa. Tampouco me agradou nin me pareceu nada innovador o plantexamento do concurso facendo equipos con tan so 10 persoas. Non sei cal, pero penso que se podía ter feito outro tipo de idea con todo o grupo xunto ou alomenos votándose todos contra todos. En xeral, quizais lle falte un pouco de creatividade e espontaneidade a pesar de que o formato chamou a atención e tivo a súa repercusión.
Unha mañá no comezo da emisión do programa escoitei a Francino nas noticias da cadena Ser comentar o estreno a nivel nacional o que me deixou bastante abraiado.

Eu ainda non tiven moito tempo de compartir impresións con meu irmao, e non será por ganas, pero en canto o contrato asinado lle permita sair do pais e poidamos vernos xa falaremos. Asi que en canto teña mais información, e como non, en canto se emita o final do concurso, agardo aportar mais detalles. Ou como diría Riki; "secretitos de la producción" e "datos concretos".
Polo de agora o que vos podo achegar e este correo que Amiguete nos deixou fai días na redacción de Lia a Día e que quere compartir con todos nós:

"Xa fai tempo que quería agradecer ó meu grande irmán, e a todos vós que vos comunicades neste blog, o grande interese e apoio que demostrastes o longo do concurso. Efectivamente con eso xa me sinto mais que gañador, pero a telesangre dos realitis aliméntase de outras cousas moi diferentes da amizade; está moito mellor ser un pallasete, un flipadete ou un perrete.
Por iso e por outros factores alleos a min, estou fora dun concurso que non se merecia un amiguete dentro. O unico que de verdade sinto é o ter defraudado a todos os que me seguistes e confiabades en que duraría algo mais. Así que desculpas, grazas, vogal, e quenda para Lía.
(Que raro que aproveitase para colgar un comentario en esta linea tan
feminina....)
Asdo : Expulsadete"
Mil bicos a Todas/os

Como resumo e tamén para aqueles que non vistes o programa aquí vos queda o video homenaxe a Amiguete que fixeron na gala da expulsión e que xa está colgada dende fai uns días en internet.
Meu Gran Irmao:

Eu o que teño seguro é que a experiencia que viviu Amiguete é única, e fixo moi ben en non deixala escapar, e o meu apoio será outra vez TOTAL para a próxima. Porque coñecendo a meu irmao, de seguro que hai unha próxima.
Non podía ser doutro xeito tendo en conta que Él sempre está ahí dende que teño uso de razón para darme o seu apoio incondicional e gratuito.
A saber o que, onde e cando, pero algo fedellarás pequeno. E todo sen deixar de sorrir.





E como di Macaco na canción favorita de Lia, "oye mi hermano...disfruta el camino", porque o teu neste programa xa está a piques de rematar, pero seguimos vivos e o camiño da vida continúa. E ise non hai productor nin guionista que o pare, e de seguro traerá cousas ainda mellores. Xa o veráss. Así que, a desfrutala con SAUDE.
De Oca a Oca y me piro porque me toca.


Quenda pro destino.

Brain Storm

Fai nada que veño de comentarlle a Irene no seu Blog que o efecto Brain Storm se estaba a apoderar de Nós. Non sei no seu caso, pero no meu, queda completamente demostrado e confirmado. Tería, e teño, moitas cousas que compartir con todos vós, pero a tormenta de ideas non me permite clarificar ningunha. Así que vos anticipo unha nova tempada con moitas novedades, sorpresas e ata premios no Blogomundo Liadia.
Permanecede atentos.
El Proximo otoño en ...LIA a DIA!!!




Serva esta agresiva introducción Auto-publicitaria para suplicarvos e animarvos a non abandonar o mundo do blogomillo, como comentaba Marcus dias atrás, a pesares deste mes de troula que comeza e no que moitos estaredes a desfrutar do corpo e da carteira. E facedes ben!!
No meu caso do primeiro, o que me queda é seguir os consellos de Manuel Torre Iglesias, que me ven a visitar cada noite coa súa tropa de pitufisanotes recordándome o Calavera que sigo sendo, e do segundo a intentar tocala o menos posible...A Carteira Claro...que para tocar os collós xa teño a D.Manuel.

Quedades excluidos da súplica aqueles que esteñades visitando ós vosos anciáns, a aqueles que esteñan a pasear ás suas mascotas ou a aqueles que estén Pum-Pum, Pum-Pum. Mirade:



Gracias polos consellos profesor.
Se non fora por vostede non sei se podería decir aquelo de Seguimos Vivos.
A su SALUD!!